آبگرمکن و پکیج

آب‌گرم‌کن وسیله‌ای است که معمولاً برای گرم‌کردن آب بکار گرفته می‌شود. در مصارف خانگی از آب گرم شده اغلب برای شستن ظروف و پوشاک، استحمام، غذاپزی و گرم کردن محیط منزل استفاده می‌شود. در مصارف صنعتی اغلب از آب‌گرم‌کن‌هایی استفاده می‌شود که توان تولید بخار فوق داغ را داشته باشد. امروزه ابگرمکن‌ها با گاز کار می‌کنند که به صورت منبعی و دیواری وجود دارند ابگرمکن‌های منبعی یک منبع دارند که اب وارد آنها می‌شود و با شعله ای که در زیر ان وجود دارد گرم می‌شود این آبگرمکن‌ها روی زمین قرار دارند و فضای نسبتاً زیادی را اشغال می‌کنند و مناسب خانه‌های ویلایی و بزرگ اند و قیمت چندان زیادی ندارند. آبگرمکن‌های دیواری روی دیوار نصب می‌شوند و فضایی را روی زمین اشغال نمی‌کنند و مناسب خانه‌های کوچک و آپارتمانی است این آبگرمکن‌ها دارایی شبکه ای از لوله‌ها هستند که معمولاً از جنس مس است این لوله‌ها با مشعلی که در زیر آنها قرار دارد گرم می‌شوند و با عبور آنها اب گرم می‌شود این آبگرمکن‌ها گران ترند. ابگرمکن‌های خورشیدی گونه دیگری از ابگرمکن‌ها است با تابش خورشید به لوله‌های آن آب درون آنها گرم می‌شود بدی این ابگرمکن‌ها این است که در روزهای ابری و مکان‌های سرد و کم آفتاب کارکرد خوبی ندارد.

پکیج ها

پکیج دستگاهی گرمایشی است که به عنوان جایگزینی برای سیستم‌های گرمایشی بکار گرفته می‌شود. پکیج دیواری در سایز کوچکتری نسبت به ‌آبگرمکن زمینی برخوردار است و از آبگرمکن‌های دیواری بزرگ‌تر است، که یکی از مزایای مهم کوچک بودن و فراهم کردن همزمان آب گرم و گرمایش ساختمان می‌باشد. در واقع پکیج به عنوان یک تأمین‌کننده سیستم گرمایش شوفاژها و تأمین دائمی آب گرم مورد نیاز منازل و ساختمان‌ها بکار برده می‌شود، که در سالهای اخیر بجای شوفاژ خانه در ساختمان‌ها الزامی شده‌است. در یک دسته‌بندی کلی می‌توان پکیج‌ها را در دو نوع پکیج‌های زمینی و پکیج‌های دیواری تقسیم کرد و از نظر منبع انرژی به پکیج گازی، پکیج گازوئیلی، پکیج برقی میتوان اشاره کرد. در درجهٔ بعد پکیج‌ها در دو نوع دیجیتال و آنالوگ دسته‌بندی می‌شوند. در آخر پکیج‌ها در چهار نوع زیر دسته‌بندی می‌شوند. دو مبدل فن دار، تک مبدل فن دار، دومبدل بدون فن، تک مبدل بدون فن.